Muzeum Archeologii Podwodnej w Bodrum

Muzeum Archeologii Podwodnej w Bodrum, mieszczące się w Zamku Bodrum, jest nie tylko wyjątkową instytucją w Turcji, ale także jednym z nielicznych muzeów na świecie poświęconych archeologii podwodnej

Muzeum Archeologii Podwodnej w Bodrum, mieszczące się w Zamku Bodrum, jest nie tylko wyjątkową instytucją w Turcji, ale także jednym z nielicznych muzeów na świecie poświęconych archeologii podwodnej. Od otwarcia w 1964 roku muzeum stało się domem dla imponującej kolekcji artefaktów podwodnych, datowanych od XVI wieku p.n.e. do XVI wieku n.e., większość z nich została odkryta podczas podwodnych wykopalisk prowadzonych od lat 60. XX wieku u wybrzeży Turcji. Oprócz odkryć podwodnych muzeum prezentuje również artefakty lądowe, które rzucają światło na bogatą historię Półwyspu Bodrum.

Muzeum słynie z różnych sal wystawowych, w których prezentowane są wraki statków i ich skarby. Do najważniejszych należą Sala Wraków z Epoki Brązu, Sala Wraków Szklanych z Serçelimanı, Sala Wraku Tektaş, Sala Wraku Archaicznego Bozukkale oraz Sale Wraków z Yassıady. W tych salach znajdują się ogromne zbiory unikalnych artefaktów z wraków statków, a także szczegółowe informacje na temat techniki budowy statków i handlu morskiego w różnych okresach historycznych.

Największą atrakcją muzeum jest Wrak statku Uluburun, pochodzący z późnej epoki brązu (XIV wiek p.n.e.). Uważany jest za najważniejsze odkrycie podwodne XX wieku, ponieważ jest to najstarszy znany przykład międzynarodowego handlu morskiego na dużą skalę, który pokazuje bogatą różnorodność artefaktów. Kolejną fascynującą wystawą jest Wrak Szklany z Serçelimanı, gdzie odwiedzający mogą zobaczyć największą kolekcję szkła z Syrii, ważnego ośrodka islamskiej produkcji szkła w średniowieczu. Wystawa ta pokazuje również szkło złomowe zbierane do recyklingu ponad tysiąc lat temu.

Muzeum posiada również Wystawę Amfor, jedną z największych kolekcji amfor na świecie, prezentującą różne amfory używane w regionie Morza Śródziemnego od XVI wieku p.n.e. do XII wieku n.e.. Ponadto wystawa Historia Archeologii Podwodnej przedstawia narodziny archeologii podwodnej w Turcji, co było pionierskim wydarzeniem na skalę światową, oraz upamiętnia wkład łowców gąbek z Bodrum, którzy odegrali kluczową rolę we wczesnych wykopaliskach.

W kilku innych salach muzeum można zobaczyć znaleziska lądowe, takie jak Sala Nekropolii z Wczesnej Epoki Brązu, Sala Nekropolii Müsgebi, Sala Wschodniej Nekropolii Halikarnasu, Sala Księżniczki z Kari oraz Sala Pedasa. Znaleziska te rzucają światło na starożytne życie i historię Bodrum oraz jego okolic. Szczególnie godna uwagi jest Nekropolia Müsgebi, która zawiera największą kolekcję artefaktów mykeńskich w tureckich muzeach.

Inne znaczące części muzeum to Magazyn Amfor, Meczet/Kaplica Zamkowa, Łaźnia, Wystawa Armat oraz wystawy Ołtarzy i Dzieł Kamiennych. Każda z tych części wzbogaca opowieść o historycznym i kulturowym znaczeniu Bodrum.

Muzeum mieści się w Zamku Bodrum, co dodaje mu kolejnej warstwy historycznego znaczenia. Zamek został zbudowany na początku XV wieku n.e. przez Joannitów (Rycerzy Szpitalników) na cześć św. Piotra i uważany jest za jedną z najbardziej imponujących i najlepiej zachowanych średniowiecznych twierdz we wschodnim regionie Morza Śródziemnego. Wieża Angielska mieści specjalną wystawę poświęconą historii zamku i rycerzy. Szczególnie godne uwagi jest to, że do budowy zamku wykorzystano bloki architektoniczne z antycznego Mauzoleum w Halikarnasie, jednego z Siedmiu Cudów Świata.

Po zdobyciu Rodos przez Turków w 1523 roku, zamek przeszedł w ręce tureckie, a po 1895 roku został przekształcony w więzienie. Dziś Zamek Bodrum jest ceniony za swoją wielowarstwową strukturę historyczną. Łączy średniowieczną architekturę Joannitów z osmańskimi dodatkami i stanowi imponujące świadectwo sztuki, architektury i technicznych cech Europy XV wieku, połączonych z dziedzictwem osmańskim.

W 2016 roku Zamek Bodrum został wpisany na wstępną listę światowego dziedzictwa UNESCO w Turcji, co potwierdza jego znaczenie jako ważnego zabytku kulturowego i historycznego